Η παραλία! Τι, η παραλία; Για ποιο πράγμα θέλετε να μιλήσετε; Για τη δική μας παραλία, με τις καμπίνες της και τους φοίνικες στις γλάστρες ή για την τροπική, που την πλαισιώνει φυσικά ο κοκοφοίνικας, αυτή η «φυτική καμηλοπάρδαλη, η τόσο χαριτωμένα άγαρμπη»; Για την παραλία της Νορμανδίας; Την εγγλέζικη ή τη βέλγικη; Εκείνη της Μεσογείου ή εκείνη της Κεϋλάνης; Για το Knokke-sur-mer ή για τη Μπόρα- Μπόρα; Για την παραδείσια Moana Beach των νησιών Σοταβέντο ή για την ιταλική Riva- Bella του Quistreham, στο Calvados;
Εν πάση περιπτώσει, είτε βρίσκεται στη Βρετάνη είτε στην Τυνησία, είτε είναι της Πολυνησίας είτε του Languedoc, ακτή Sauvage, d’ Emeraude ή και d’ Argent, είτε τη στριφώνει λεπτή άμμος είτε είναι στρωμένη με γυαλιστερά βότσαλα, δεν υπάρχει πλέον τίποτε να πει κανείς για την παραλία. Κοιτάξτε την. Πραγματική καταστροφή. Κι αν αντιστέκεται ακόμη στους εισβολείς, σε λίγο, καλυμμένη τελείως από στριμωγμένα κορμιά, θα μπετοναριστεί στα αριστερά και θα μολυνθεί στα δεξιά! Είναι αμείλικτοι. Η παραλία κατακλύζεται από μαυρισμένα πτώματα λες και προηγήθηκε ένα γιγαντιαίο ναυάγιο. Ορίστε τι είναι η παραλία σήμερα: ένας τόπος προσάραξης που βρέθηκε στην κατάληξη άγνωστο ποιανού ταξιδιού. Από μακριά, θα την έλεγε κανείς τεράστιο καταυλισμό, ένα εκτεταμένο πεδίο ανάπαυσης στρωμένο με μαλθακά κορμιά και γυαλιστερές σάρκες που, σαν απομεινάρια ναυαγίων, τοποθετήθηκαν εκεί κάτω από τον καυτό ήλιο!
Το θέαμα δεν είναι καινούργιο. Ήδη στην Κυανή Ακτή, στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Σκοτ Φιτζέραλντ βάζει μια περαστική Αμερικανίδα που κοιτάζει τους παραθεριστές ξαπλωμένους στην άμμο να λέει: «Τι κερδίζουν αυτοί οι άνθρωποι μ’ αυτά που κάνουν;[…] Κολλάνε ο ένας επάνω στον άλλο σε μικρές κλίκες». Σήμερα όμως, είτε αποκαλείται ηλιοτροπισμός είτε «νέα εποχή του μπρούντζου» ή «σύγχρονη έφοδος προς τον χρυσό», το θέαμα αυτό διαδίδετε σαν επιδημία σ’ όλες τις ηλιόλουστες ακτές του κόσμου…
…Ο Κλωντ Λεβί- Στρως γράφει στο Θλιβεροί Τροπικοί: «Οι παραλίες που κάποτε μας πρόσφεραν τους καρπούς μιας χιλιόχρονης αναταραχής, όμοιες με εκπληκτικές γκαλερί έργων τέχνης που έδειχναν ότι η φύση ανήκε πάντοτε στην πρωτοπορία, είναι τώρα καταπατημένες από τις ορδές του πλήθους και χρησιμεύουν μόνο για την έκθεση απερίγραπτων σκουπιδιών».
ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΘΑΛΑΣΣΙΑ.Η μεταμόρφωση του ταξιδιώτη σε παραθεριστή. ΖΑΝ ΝΤΙΝΤΙΕ ΟΥΡΜΠΑΙΝ.