Είναι προφανώς μάλλον απίθανο να είναι στον ίδιο βαθμό κοινωνικό είδος το είδος που πρόκειται να μας διαδεχθεί. Από τότε που ήμουν παιδί, η ιδέα που πρόεκυπτε από όλες τις συζητήσεις, που έβαζε τέλος σε όλες τις διχογνωμίες, η ιδέα που την είχα δει να δημιουργεί απόλυτη συναίνεση όσο καμία άλλη, ήρεμα, χωρίς φασαρίες, μπορούσε περίπου να συνοψιστεί ως εξής: « Κατά βάθος γεννιόμαστε μόνοι, ζούμε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι». Η φράση αυτή ήταν κατανοητή και για τον πιο απλοϊκό νου, αλλά αποτελούσε και το συμπέρασμα των πλέον διεισδυτικών στοχαστών.Επιδοκιμαζόταν ομόφωνα σε οποιαδήποτε περίσταση, και μόλις προφέρονταν αυτές οι λέξεις, όλοι ένιωθαν ότι ποτέ δεν είχαν ακούσει κάτι τόσο ωραίο, τόσο βαθύ ή τόσο σωστό – ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο, την κοινωνική θέση των συνομιλητών.
Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΝΗΣΙΟΥ. ΜΙΣΕΛ ΟΥΕΛΜΠΕΚ .