[…] Αν η εργατική τάξη, ξεριζώνοντας απ’ την καρδιά της τη διαστροφή που κυριαρχεί και εξευτελίζει τη φύση της, ξεσηκωνόταν με όλη της την τρομερή δύναμη, όχι για να διακηρύξει τα Δικαιώματα του ανθρώπου τα οποία δεν είναι παρά τα δικαιώματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, όχι για να διακηρύξει το Δικαίωμα στη δουλειά που δεν είναι παρά το δικαίωμα στη δυστυχία, αλλά για να σφυρηλατήσει ένα χαλύβδινο νόμο, που να απαγορεύει σε κάθε άνθρωπο να δουλεύει περισσότερο από τρεις ώρες την ημέρα, η Γη, η γηραιά Γη, ριγώντας από αγαλλίαση, θα αισθανόταν να σκιρτά μέσα της ένα καινούργιο σύμπαν… Αλλά πώς να ζητήσει κανείς από έναν προλετάριο διεφθαρμένο απ’ την καπιταλιστική ηθική να επιδείξει αντρίκια αποφασιστικότητα;
Όπως ο Χριστός, η λυπητερή προσωποποίηση της αρχαίας σκλαβιάς, έτσι και οι άντρες, οι γυναίκες, τα παιδιά του Προλεταριάτου ανεβαίνουν κατάκοποι εδώ κι έναν αιώνα τον σκληρό Γολγοθά του πόνου: εδώ κι έναν αιώνα η καταναγκαστική δουλειά τσακίζει τα κόκαλά τους, σκοτώνει τις σάρκες τους, βασανίζει τα νεύρα τους. Εδώ κι έναν αιώνα, η πείνα δένει κόμπο τα σωθικά τους και φέρνει παραισθήσεις στα μυαλά τους!... Ω Τεμπελιά, δείξε οίκτο για τη μεγάλη δυστυχία μας! Ω Τεμπελιά, μητέρα των τεχνών και των ευγενών αρετών, γίνε το βάλσαμο για τις ανθρώπινες αγωνίες!
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ.ΠΩΛ ΛΑΦΑΡΓΚ.
Όπως ο Χριστός, η λυπητερή προσωποποίηση της αρχαίας σκλαβιάς, έτσι και οι άντρες, οι γυναίκες, τα παιδιά του Προλεταριάτου ανεβαίνουν κατάκοποι εδώ κι έναν αιώνα τον σκληρό Γολγοθά του πόνου: εδώ κι έναν αιώνα η καταναγκαστική δουλειά τσακίζει τα κόκαλά τους, σκοτώνει τις σάρκες τους, βασανίζει τα νεύρα τους. Εδώ κι έναν αιώνα, η πείνα δένει κόμπο τα σωθικά τους και φέρνει παραισθήσεις στα μυαλά τους!... Ω Τεμπελιά, δείξε οίκτο για τη μεγάλη δυστυχία μας! Ω Τεμπελιά, μητέρα των τεχνών και των ευγενών αρετών, γίνε το βάλσαμο για τις ανθρώπινες αγωνίες!
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ.ΠΩΛ ΛΑΦΑΡΓΚ.