Ξέρω πως έχω χάσει αμέτρητα πράγματα και πως, τώρα, αυτές οι απώλειες είναι τα μοναδικά δικά μου πράγματα.
Ξέρω πως έχω χάσει το κίτρινο και το μαύρο, και αυτά τ’ ασύλληπτα τα αναλογίζομαι όπως δεν τα αναλογίζονται όσοι βλέπουν. Ο πατέρας μου έχει πεθάνει κι είναι πάντα πλάι μου. Μόνο αυτός που έχει πεθάνει είναι δικός μας –δικό μας είναι μόνο αυτό που έχουμε χάσει.
Δικές μας είναι οι γυναίκες που μας άφησαν, γλιτώνοντάς μας απ’ το άγχος της αναμονής, τους συναγερμούς και τους τρόμους της ελπίδας. Δεν υπάρχουν άλλοι παράδεισοι από τους χαμένους παραδείσους.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες.
Ξέρω πως έχω χάσει το κίτρινο και το μαύρο, και αυτά τ’ ασύλληπτα τα αναλογίζομαι όπως δεν τα αναλογίζονται όσοι βλέπουν. Ο πατέρας μου έχει πεθάνει κι είναι πάντα πλάι μου. Μόνο αυτός που έχει πεθάνει είναι δικός μας –δικό μας είναι μόνο αυτό που έχουμε χάσει.
Δικές μας είναι οι γυναίκες που μας άφησαν, γλιτώνοντάς μας απ’ το άγχος της αναμονής, τους συναγερμούς και τους τρόμους της ελπίδας. Δεν υπάρχουν άλλοι παράδεισοι από τους χαμένους παραδείσους.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες.