Μια μύγα είναι το ίδιο αδάμαστη με μια ύαινα.
Ραλφ Γουάλντο Έμερσον.
0 Comments
Από το κουτί της Πανδώρας, όπου κρύβονταν όλα τα δεινά του κόσμου, οι Έλληνες έβγαλαν την ελπίδα τελευταία, σαν νά’ ταν το χειρότερο απ’ όλα. Δεν έχω γνωρίσει πιο συναρπαστικό σύμβολο. Γιατί η ελπίδα, αντίθετα απ’ ό, τι λέγεται, αντιστοιχεί στην παραίτηση. Και το να ζεις σημαίνει ακριβώς το να μην παραιτείσαι. ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ. ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ Θα αντιγράψω μέρος από την άποψη του Μάκη Μηλάτου. (…) Υπάρχουν κάτι μικρά τρωκτικά που μοιάζουν με ποντίκια και ονομάζονται Λέμινγκς (Lemmings). Αυτά ζουν κατά ομάδες στα Σκανδιναβικά κράτη και ακολουθούν έναν τρόπο ανάπτυξης μ’ ένα τέλος τελείως ανέλπιστο κι ανεξήγητο. Ζουν μόνο τέσσερα χρόνια αλλ’ ο θάνατός τους δεν είναι φυσιολογικός. Όταν συμπληρώνουν τέσσερα χρόνια ζωής, αυτοκτονούν ομαδικά πέφτοντας από ψηλά βράχια στη θάλασσα. Οι λόγοι που τα οδηγούν στην αυτοκτονία είναι άγνωστοι. Τα τρωκτικά αυτά συμπληρώνουν μια κυκλική περίοδο αυτοκαταστροφής, μάλλον για να διατηρήσουν μια ισορροπία στη φύση. (…) Αυτή την κυκλική περίοδο αυτοκαταστροφής που συναντάμε στα Λέμινγκς, μάλλον υπάρχει σ’ όλες τις μορφές της ζωής και δεν αποκλείεται να υπάρχει και στα δημιουργήματα του ανθρώπου. (…) ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ. Υπέρτατη ελευθερία ή στωική θεραπεία; Μια εργασία του ΛΕΩΝΙΔΑ ΧΡΗΣΤΑΚΗ. Μην κοιτάζεις τον δρόμο. Ακολούθησέ τον. Αλλά πώς να τον ακολουθήσω και μέχρι που; Να τον ακολουθήσω σαν αυτούς που έρχονται από την πόλη ή πάνε σ’αυτήν, σαν αυτούς που φεύγουν ή αυτούς που επιστρέφουν, σαν αυτούς που έρχονται να αγοράσουν και να πουλήσουν, σαν αυτούς που έρχονται να δουν και να ακούσουν ή σαν αυτούς που φεύγουν κουρασμένοι απ’ όσα είδαν και άκουσαν; Σαν ποιους απ’ όλους αυτούς; Ή σαν τι κοινό σε όλους αυτούς; Ή με ποιον άλλο τρόπο διαφορετικό από όλων αυτών; Όπως και να’ ταν, δεν μπορούσα παρά να φύγω… Ο ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ. Φερνάντο Πεσσόα. Η μουσική, ένα φάρμακο. Πολλά και διάφορα είναι τα μέσα που έχουν υποδείξει οι φιλόσοφοι και οι γιατροί, για να αλαφρώνουν μια καρδιά γεμάτη λύπη, για να σκορπίζουν τις μόνιμες και ριζωμένες σκέψεις και ανησυχίες, που τόσο βλάπτουν στην αρρώστια αυτή. Αλλά, κατά την κρίση μου, δεν είναι κάτι τόσο άμεσο και τόσο αποτελεσματικό και τόσο πρόσφορο, όσο μια κούπα δυνατό ποτό, το κέφι, η μουσική και η εύθυμη παρέα.Το κρασί και η μουσική ευφραίνουν την καρδιά. Ο Ραζί, ο Αλτομάρε, ο Μοντάλτου, ο Φιτσίνο και ο Βιτόρι επιδοκιμάζουν τη μουσική σχεδόν υπερβαλλόντως, ο Τζακίνι την ονομάζει φάρμακο παντοδύναμο, ο Φέλντε λέει πως είναι κάτι εξόχως θαυμαστό,που πρέπει ναεκτιμούμε, αφού μπορεί να ηρεμήσει το μυαλό και να καταλαγιάσει τα θυελλώδη πάθη του. Η μουσική είναι το φάρμακο στη λυπημένη διάθεση, το βροντερό κανόνι που χτυπά τα τείχη της μελαγχολίας, που ανασταίνει και ζωντανεύει την ψυχή,δεν ενεργεί μόνο στα αυτιά, δρα και στις αρτηρίες και στα πνεύματα, τα ζωτικά και ψυχικά, αναστηλώνοντας και κινητοποιώντας τη διάθεση.Αυτό το καταφέρνει και για τις πιο βαριές, κλειστές και πένθιμες ψυχές, διώχνει τη θλίψη με την ελαφράδα, κι όσο κι αν μες στις σκέψεις μας υπάρχουν σύννεφα και σκόνη κι οι έγνοιες έχουν κάνει κατακάθι,όλα τα διαλύει παντοδύναμη, και μάλιστα μέσα σε μια στιγμή. Φαιδρύνει την όψη, διώχνει τη βλοσυρότητα, φέρνει την ιλαρότητα, διαμορφώνει ήθη και τιθασεύει την οργή. Ο Αθηναίος τη θεωρεί απέραντο θησαυρό για όσους έχουν το χάρισμά της. Η λυπημένη καρδιά αναθαρρεύει σ’ έναν γλυκόηχο σκοπό... Το να δει κανείς αυτό που είναι είναι πραγματικά αρκετά επίπονο. Πως μπορεί κανείς να παρατηρεί καθαρά; Το ποτάμι, όταν συναντάει κάποιο εμπόδιο, δε μένει ακίνητο, παρασέρνει το εμπόδιο με την ορμή του ή περνάει από πάνω του ή βρίσκει το δρόμο από κάτω απ’ το εμπόδιο ή γύρω του. Το ποτάμι δε μένει ποτέ ακίνητο, δεν μπορεί παρά να βρίσκεται συνέχεια σε δράση, εξεγείρεται -αν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο- με νοημοσύνη. Πρέπει κανείς να εξεγείρεται με νοημοσύνη και ν’ αποδέχεται αυτό που είναι με νοημοσύνη. Για ν’ αντιλαμβάνεται κανείς αυτό που είναι, πρέπει να υπάρχει ένα πνεύμα εξέγερσης με νοημοσύνη. Για να μη φάει κανείς τα μούτρα του, χρειάζεται κάποια νοημοσύνη, αλλά συνήθως είναι τόσο ανυπόμονος να πάρει αυτό που θέλει, που πέφτει με ορμή πάνω στο εμπόδιο, και ή τσακίζεται πάνω του ή εξαντλείται παλεύοντας μ’ αυτό…. Οφείλει κανείς να δρα. Το ποτάμι δεν μένει ποτέ σε αδράνεια, βρίσκεται πάντα σε δράση. Πρέπει κανείς να βρίσκεται σε μια κατάσταση άρνησης για να δράσει, αυτή η ίδια η άρνηση φέρνει τη δική της θετική δράση. Νομίζω πως το πρόβλημα είναι να βλέπεις καθαρά και τότε η ίδια η αντίληψη φέρνει τη δική της δράση. Τότε δεν υπάρχει θέμα σωστού ή λάθους. Γράμματα σε μια νεαρή φίλη. ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ. Οι μέλισσες ζουζουνίζουν στον κόσμο: Afrikaans: zoem-zoem Albanian: bzzz Arabic ( Algeria ): bezzzz Bengali: bhonbhon Catalan: zzz Croatian: zzzzzz Danish: bzzz / summ summ Dutch: bzzz English: bzzzz Esperanto: zum Estonian: summ-summ Finnish: bzzz French: bzzzz German: summ summ Hebrew: bzzz (/zum zum zum) Italian: zzzzzz Japanese: bunbun Korean: boong-boong (/wing-wing) Norwegian: sum-sum Polish: bzzzzz Portuguese ( Brazil ): bzzzz Russian: zhzhzh Spanish ( Spain ): bzzz Spanish ( Argentina ): bzzzz Swedish: bzz bzz (/ surr surr) Turkish: vzzzz, vzz Ukrainian: dzzz |
Με λένε Αθήνα.Θεματικές |