Ο χαρισματικός προλαλήσας από αυτό εδώ το βήμα σας επέστησε την προσοχή στην «κοινωνική μάστιγα» που αποκαλείται συζυγική απιστία. Ανέλυσε με θαυμαστή ευστοχία το θέμα μέχρι που το εξάντλησε. Τίποτα, μα τίποτα απολύτως δεν απομένει εγώ να προσθέσω. Κι αν αυτή τη στιγμή έχω καταλάβει τη θέση του, είναι για να συνεχίσω την ιεραποστολή που αυτός ξεκίνησε με στόχο τη διαφύλαξη της Αρετής επισημαίνοντας τους κινδύνους που εγκυμονεί μια άλλη απόλαυση: η απόλαυση εκείνου του είδους της ηδονής που πολλοί συνηθίζουν να ονομάζουν «αυτοκαταστροφική». Με άλλα λόγια θα αναφερθώ σε κάτι που έχω λόγους να πιστεύω πως κι εσείς οι ίδιοι πολύ συχνά ενδίδετε.
Μεγάλοι συγγραφείς ή επιστήμονες ταγμένοι στη διαφύλαξη της Υγείας ή της Ηθικής μας ασχολήθηκαν με ζήλο και μαχητικότητα με το θέμα αυτό, αποδεικνύοντας έτσι συγχρόνως και το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στη ζωή μας. Άλλοι από αυτούς τάχθηκαν υπέρ κι άλλοι κατά...
...Ο Όμηρος στο δεύτερο βιβλίο της Ιλιάδας αναφωνεί: «Αν είναι να μου κόψετε τη μαλακία, καλυτέρα να πεθάνω!»
Και ο Καίσαρ παρατηρεί στα Σχόλια του: «Η μαλακία είναι η πιο καλή παρέα για το μοναχικό, η πιο καλή φίλη για εκείνον που η κοινωνία έχει παραπετάξει, η πιο μεγάλη ευεργεσία για το γέροντα. Χάρη σ’ αυτή τη μεγαλειώδη ενασχόληση οι πάμφτωχοι μπορούν κάποιες στιγμές κι αισθάνονται την ευτυχία του πλούσιου». Αλλού πάλι, αυτός ο έμπειρος παρατηρητής της ζωής επισημαίνει: «Είναι κάποιες φορές που προτιμώ τη μαλακιά κι από αυτόν ακόμα το σοδομισμό!».
Ο Ροβινσώνας Κρούσος προσθέτει: «Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω όλα όσα οφείλω σ’ αυτή την τόσο ραφινάτη τέχνη».
Η βασίλισσα Ελισάβετ τη θεωρούσε ως το «φρούριο της παρθενίας».
Αλλά κι αυτός ακόμα ο Τσέτε-Γουά-Ρη, ο αρχηγός των Ζουλού, την προτιμά: «Κάλιο μια παχιά στο χέρι παρά δέκα στο βρωμομαλλιαρό τους».
Ο αθάνατος Φραγκλίνος τόνισε: «Η μαλακία είναι η μητέρα των εφευρέσεων» και συμπλήρωσε: «Η μαλακία είναι η αντιπροσωπευτικότερη πολιτική πράξη».
Ο Μιχαήλ Άγγελος αλλά και όλοι οι κλασικοί μαιτρ- κι ας μου επιτραπεί με τον όρο μαιτρ να συμπεριλάβω μια σειρά από τις πιο λαμπρές προσωπικότητες στην ιστορία της ανθρωπότητας- εκφράστηκαν με τρόπο ανάλογο. Είπε ο Μιχαήλ Άγγελος στον Πάπα Ιούλιο τον II: «Η ταπεινοφροσύνη βοηθά την ψυχική υγεία, η μόρφωση αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο εφόδιο, η αυτοσυγκράτηση αναδεικνύει τον άντρα, αλλά για μια ψυχή που όλοι οι άλλοι τη θεωρούν πραγματικά ανώτερη και φωτισμένη αυτά δεν αποτελούν παρά ατελή κι ασήμαντα υποκατάστατα μιας άλλης άσκησης: εκείνης τους να μαλακίζεσαι αποτελεσματικά!».
Ο μέγας ποιητής Μ. Μπράουν (σ.τ.μ.: άλλο λογοτεχνικό ψευδώνυμο του ίδιου του Μαρκ Τουαίν) σ’ ένα από τα πρόσφατα και ασφαλώς ιδιαιτέρως εμπνευσμένα ποιήματά του ενσωματώνει οριστικά τη μαλακία μέσα στην ποίησή του μέσω ενός στίχου του ο οποίος δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα επιβιώσει στους αιώνες των αιώνων:
«Κανένας μας δεν μπόρεσε
να μην την αγαπήσει
σε κάθε δε περίσταση
σπεύδει να την τιμήσει».
Ανάλογες είναι και οι σχετικές μ’ αυτήν δηλώσεις και πολλών άλλων φωτισμένων προσωπικοτήτων ανάλογου κύρους.
Όμως και ο κατάλογος των ονομάτων όλων εκείνων που στα λόγια τους την κατακρίνουν και τη μάχονται είναι ατελείωτος. Αυτών που έχουν καταφερθεί με ακαταμάχητα επιχειρήματα και έχουν εκφωνήσει πύρινους λόγους εναντίον της…
Ο Μπρίγκαμ Γιαγκ, δεύτερος πρόεδρος της Εκκλησιάς των Μορμόνων, που εισήγαγε την πολυγαμία στο χριστιανισμό και ο οποίος, φοβούμενος μήπως κατηγορηθεί ότι ο ίδιος πρώτος δεν εφάρμοζε τη διδασκαλία του, παντρεύτηκε 53 περίπου γυναίκες και απέκτησε 56 παιδιά, μ’ άλλα λόγια αυτός ο αδιαφιλονίκητος ειδικός επί θεμάτων μαλακίας δήλωσε: «Ο αυνανισμός συγκρινόμενος με την πραγματική συνουσία έχει τόση διαφορά όση η πυγολαμπίς από την αστραπή».
Ο εβραίος Σολομών απεφάνθη: «Το μόνο που μπορώ να εκτιμήσω στον αυνανισμό είναι το χαμηλό κόστος του».
Ο δε αρχαίος γιατρός Γαληνός από την άλλη μεριά παρατηρεί: «Αποτελεί αίσχος να εξευτελίζουν με μια τόσο ζωώδη χρήση αυτό το πολύτιμο όργανο, αυτό το σπουδαίο μέλος του ανθρώπινου σώματος που εμείς οι θεράποντες της Επιστήμης, ακριβώς για τη μεγάλη του αναπαραγωγική σπουδαιότητα αναγορεύουμε σε Μεγάλο Ευεργέτη του ανθρώπινου είδους. Αυτό δηλαδή ισχύει με όσους από εμάς το τιμούμε, πράγμα ομολογουμένως πολύ σπάνιο. Οι άλλοι καλά θα κάνουν να το κόψουν, παρά να το χρησιμοποιούν κατ’ αυτό τον αχαρακτήριστο τρόπο».
…Η από αρχαιότατων χρόνων εξάσκηση αυτής της τέχνης μας υποχρεώνει να την περιβάλλουμε με την εκτίμηση και το σεβασμό μας. Από την άλλη το υψηλό ποσοστό βλαπτικότητάς της για τον άνθρωπο μας επιβάλει να την καταδικάσουμε.
…Ο πίθηκος είναι το μόνο ζώο που εκτός από τον άνθρωπο κατέχει και ασκεί την επιστήμη της μαλακίας. Τι τρανότερη απόδειξη απαιτείται για να αποδεδειχθεί η από τον πίθηκο καταγωγή μας; Τι άλλο χρειαζόμαστε για να βεβαιωθούμε πως ο πίθηκος είναι αδελφός μας; Μα εξακολουθείτε ακόμη να διαφωνείτε; Δώστε σε αυτό το τόσο εκλεπτυσμένο ζώο ένα κατάλληλο ακροατήριο και θα διακόψει αμέσως κάθε άλλη του δραστηριότητα προκειμένου να πιάσει τη μαλακία. Αν προσέξετε δε καλά τις συσπάσεις του προσώπου αυτού του μετά μανίας αυνανιζόμενου πιθήκου, θα ανακαλύψετε ίδια φλόγα εξυπνάδας και ίδια έκταση ικανοποίησης μ’ εκείνη που έχει ένας άνθρωπος που ηδονίζεται επειδή βρίσκεται μπροστά σε ακροατήριο πρόθυμο να τον ακούσει.
Τα αποτελέσματα της έντονης προτίμησης σ’ αυτή την ολέθρια ενασχόληση είναι ευκόλως ορατά: Προκαλείται μια τάση για επίσημα γεύματα, κοκτέιλ, κάπνισμα πούρων σε κοσμικά φουαγιέ, φιλικές συγκεντρώσεις, διηγήσεις σόκιν ιστοριών και ανεκδότων και κυρίως μια έφεση για μεγαλεπήβολα σχέδια ζωής. Αν η συχνότητα της άσκησης ξεπεράσει ένα όριο, τότε έχουμε απώλεια μνήμης, ανδρικής τιμής, αξιοπρέπειας, αυθορμητισμού, συνεργατών και φίλων.
Σε σχέση με όλα τα είδη της σεξουαλικής επαφής η μαλακία υπερτερεί ως προς τα εξής: Ως διασκέδαση διαρκεί ελάχιστα. Ως εργασία είναι υπερβολικά κουραστική. Ως κοινωνική επίδειξη δεν αποφέρει κέρδη. Δεν έχει θέση στην κοσμική ζωή, επειδή στους κύκλους των καλλιεργημένων έχει προ πολλού εξοβελιστεί ως θέμα συζητήσεως. Αυτοί οι τόσο θερμοί υποστηρικτές της εξέλιξης και της προόδου κατάφεραν ο αυνανισμός να αντιμετωπίζεται ως μια πάθηση, κάτι δηλαδή σαν την αεροφαγία και τα επακόλουθά της. Όντως οι έχοντες καλή ανατροφή θεωρούν και τη μαλακία και το κλάσιμο ως δυο ασχολίες απολύτως προσωπικές. Αν και, κατά το σαβουάρ-βιβρ, στη δεύτερη από αυτές, ενδέχεται, υπό τις προϋποθέσεις ότι η παρέα είναι ανδρική και ότι θα ζητηθεί προηγουμένως η σχετική άδεια, η ομήγυρης να άρει το εμπάργκο όσον αφορά τον αναστεναγμό του πισινού…
*Ομιλία στο Παρίσι το 1879 ενώπιων των μελών της Ένωσης Stomach Club.
ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΟΥ ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΥ. ΜΑΡΚ ΤΟΥΑΙΝ.