Κατέβηκα από άλλη σκάλα κι είδα κι άλλο «γ…» στον τοίχο. Προσπάθησα να το σβήσω πάλι με το χέρι μου, αλλά ετούτο ήτανε χαραγμένο με σουγιαδάκι ή κάτι τέτοιο. Δεν έβγαινε. Έτσι κι αλλιώς, τι νόημα είχε. Κι εκατό εκατομμύρια χρόνια να σου δίνανε, πάλι δε θά’ σβηνες ούτε τα μισά «γ…» στον κόσμο. Είναι αδύνατο.
[…] Αυτό είναι το κακό. Ποτέ δε μπορείς να βρεις ένα μέρος που να’ ναι όμορφα κι ήσυχα, γιατί δεν υπάρχει κανένα. Μπορεί να νομίζεις πως υπάρχει, αλλά άμα φτάσεις εκεί, σε μια στιγμή που δε θα κοιτάζεις, κάποιος θα τρυπώσει και θα γράψει «γ…» ακριβώς κάτω απ’ τη μύτη σου. Για δοκιμάστε καμιά φορά. Νομίζω πως ακόμα κι όταν πεθάνω κάποτε, και με χώσουνε σε κανένα νεκροταφείο, και μου βάλουνε ταφόπλακα και τα ρέστα, θα λέει πάνω «Χόλντεν Κώλφηλντ» κι έπειτα τι χρονιά γεννήθηκα και τι χρονιά πέθανα, κι έπειτα ακριβώς από κάτω θα λέει «γ…». Για να σας πω την αλήθεια, είμαι απόλυτα βέβαιος.
Ο φύλακας στη σίκαλη. J. D. Salinger.
[…] Αυτό είναι το κακό. Ποτέ δε μπορείς να βρεις ένα μέρος που να’ ναι όμορφα κι ήσυχα, γιατί δεν υπάρχει κανένα. Μπορεί να νομίζεις πως υπάρχει, αλλά άμα φτάσεις εκεί, σε μια στιγμή που δε θα κοιτάζεις, κάποιος θα τρυπώσει και θα γράψει «γ…» ακριβώς κάτω απ’ τη μύτη σου. Για δοκιμάστε καμιά φορά. Νομίζω πως ακόμα κι όταν πεθάνω κάποτε, και με χώσουνε σε κανένα νεκροταφείο, και μου βάλουνε ταφόπλακα και τα ρέστα, θα λέει πάνω «Χόλντεν Κώλφηλντ» κι έπειτα τι χρονιά γεννήθηκα και τι χρονιά πέθανα, κι έπειτα ακριβώς από κάτω θα λέει «γ…». Για να σας πω την αλήθεια, είμαι απόλυτα βέβαιος.
Ο φύλακας στη σίκαλη. J. D. Salinger.